FILOZOFIA TOMASZA Z AKWINU

 

Wykład monograficzny poświęcony przedstawieniu najważniejszych tematów filozoficznych, podejmowanych przez Tomasza z Akwinu.

 

Prof. dr hab. Artur Andrzejuk

 


PLAN


I. Cześć historyczna

1. Realizm Arystotelesa i jego neoplatońskie oraz arabskie przekształcenia

2. Koncepcja esse jako aktu bytu i jej metafizyczne konsekwencje

3. Przekształcenia metafizyki tomistycznej po śmierci Akwinaty

4. Tomizm po 1879 roku i jego odmiany



II Część problemowa

5. Droga do tezy o esse jako akcie bytu w tekstach Tomasza (De ente et essentia, Super Librum de causis)

6. Problematyka istoty i natury bytu

8. Istnienie i istota Boga

9. Struktura bytu ludzkiego

10 Poznanie ludzkie (zmysły wewnętrzne, intelekt czynny i możnościowy)

11. Postępowanie człowieka (uczucia i wola)

12. Moralność ludzkiego postępowania (władze, sprawności i cnoty)

13. Problematyka społeczno-polityczny w tekstach Akwinaty

14. Metodologia Tomaszowych dociekań filozoficznych

14. Filozofia jako podstawa teologii


Literatura:

http://katedra.uksw.edu.pl/dydaktyka/bibliografie/bilb_tomasz.htm

 

 

MATERIAŁY

 

1) Metafizyka tradycji arystotelesowskiej i tomistycznej

2) Arystoteles w interpretacji Tomasza z Akwinu

3) Awiceniańskie źródła egzystencjalnej koncepcji bytu Tomasza z Akwinu

4) Egzystencjalna metafizyka bytu w traktacie De ente et essentia Tomasza z Akwinu

5) Problem istnienia w Komentarzu Tomasza z Akwinu do Liber de causis

6) Problem istnienia Boga w filozofii Tomasza z Akwinu a „drogi” dochodzenia do Boga w „Summa Theologie”

7) Realna różnica między intelektem czynnym i możnościowym w ujęciu św. Tomasza z Akwinu (Michał Zembrzuski)

8) Naturalistyczna koncepcja powstania państwa w ujęciu Tomasza z Akwinu

 

 

EGZAMIN

 

1) na ocenę bardzo dobrą: student zna problematykę podejmowaną na wykładzie, potrafi wskazać na jej źródła i konsekwencje, swobodnie przekształca podejmowane tematy, wiąże je poprawnie ze sobą i samodzielnie z nimi dyskutuje;

2) na ocenę dobrą: student zna problematykę podejmowaną na wykładzie, potrafi wskazać na jej źródła i konsekwencje;

3) na ocenę dostateczną: student zna problematykę podejmowaną na wykładzie;