|
Parafia Matki Bożej Królowej Polski w Warszawie (Anin) 25 marca 2018 |
Prof. Artur Andrzejuk
Prof. Artur Andrzejuk w swojej prelekcji przypomniał postać Tomasz z Akwinu
(1224/25 – 1274) na tle epoki, w której przyszło mu żyć i pracować. Podkreślił,
że Tomasz nie zajmował się wyłącznie filozofią, lecz był teologiem, biblistą,
moralistą, kaznodzieją i nawet liturgistą, ale filozofia stanowiła dla niego
podstawę aktywności intelektualnej w każdej z tych dziedzin, dlatego była dla
niego bardzo ważną i podstawową dziedzina wiedzy.
Płk dr Jerzy Niepsuj i prof. Artur Andrzejuk
Tomizm jako filozofia realistyczna polega na badaniu samej rzeczywistości świata, człowieka i Boga, i na tym polega odwaga bycia tomistą, gdyż jak pisał Tomasz - "Studium filozofii nie jest po to, aby poznać to, co ludzie myśleli, lecz jak to się miało do prawdy rzeczy". Tomista więc - według prof. Andrzejuka - to ktoś, kto czyta i analizuje teksty Tomasza z Akwinu, ale cały czas kontroluje jak się to, co przeczytał ma do "prawdy rzeczy", czyli samej rzeczywistości.
Igor Dąbrowski i prof. Artur Andrzejuk
Książka "Tomasz z Akwinu jako filozof" głosi przekonanie, że najważniejszym dziełem filozoficznym św. Tomasza jest zinterpretowanie fenomenu istnienia jako wewnętrznego aktu każdego bytu, który go zapoczątkowuje i urealnia. Wyróżnia to Tomasza dość radykalnie na tle całej tradycji filozoficznej, która zazwyczaj usiłowała zinterpretować coś, co jest (np. dobro, jedność, prawdę), natomiast Akwinata podjął refleksję nad samym tym "jest", słusznie uznając, że aby być dobrem, jednością lub prawdą trzeba najpierw w ogóle być.
Igor Dąbrowski, dr Izabella Andrzejuk, prof. Artur Andrzejuk, prof. Maria Janik-Czachor, płk dr Jerzy Niepsuj
Teza o istnieniu jako pierwszym elemencie całej rzeczywistości przekłada się na konsekwencje w wielu dziedzinach wiedzy. Przede wszystkim w tomizmie Bóg-Stwórca jawi się był który w swej istocie jest istnieniem. Wszystkie inne Jego własności (atrybuty), takie jak wieczność, wszechmoc, dobro, jedyność, wszechwiedza, miłość i miłosierdzie stanowią konsekwencję Jego struktury jako Samoistnego aktu istnienia.
Spotkanie organizatorów po promocji - od prawej: prof. Maria Janik-Czachor, mgr Natalia Herold,
prof. Artur Andrzejuk, dr Izabella Andrzejuk, płk dr Jerzy Niepsuj
W odniesieniu do człowieka tomizm głosi jedność jego duchowo-cielesnej struktury: istotą bytu ludzkiego według Tomasz z Akwinu jest być nierozerwalnym związkiem duszy i ciała, czym przeciwstawia się koncepcjom, że człowiek, to dość luźne połączenie tych dwóch elementów. Śmierć człowieka jest dla Tomasza jest poważnym uszkodzeniem tej struktury i dlatego zmartwychwstanie ciał jawi się jako przywrócenie człowiekowi po śmierci jego normalnego i naturalnego funkcjonowania.
W relacjach między osobami: ludźmi i Bogiem oraz pomiędzy ludźmi wzajemnie najważniejsza dla Tomasza jest miłość, której - z kolei - najważniejszą formą jest przyjaźń. Tomasz głosi więc prymat przyjaźni w życiu wspólnot ludzkich od małżeństwa i rodziny po państwo i Kościół. Nawet religijny związek człowieka z Bogiem interpretuje jako swego rodzaju przyjaźń (caritas).
Konsekwencją miłości i przyjaźni w relacjach społecznych i politycznych jest pokój, który Akwinata uważa za największe dobro społeczne, a jego zachowanie uznaje za najważniejszy obowiązek władz publicznych.
Strona tytułowa, dedykacja i spis treści
Wywiad z prof. Arturem Andrzejukiem
Sprzedaż i dystrybucja
